Yusuf (Yusuf)
17-ci ayə 111-dən
Dinləmək
Əsli
قَالُوا يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ  ۖ وَمَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ
Oxunuşu

ќōōлюю йəə əбəəнəə иннəə з̃əhəбнəə нəстəбиќу вəтəрōкнəə йуусуфə 'иŋŋдə мəтəə'инəə фə`əкəлəhуз̃-з̃и`б, вəмəə əŋŋтə биму`миниль-лəнəə вəлəу куннəə сōōдиќиин

Сказали они: «О отец наш! Поистине, мы пошли, [и] стали соревноваться [в беге], и оставили Иосифа у вещей наших, и съел его волк, и ты не поверишь нам, даже если будем мы правдивыми».
Dedilər: «Ey ata, biz getdik, başımız bir-birimizlə yarışmağa qarışdı. Yusufu da əşyalarımızın yanında qoyduq. Beləliklə, canavar onu yedi. Sən heç vaxt, hətta doğruçu olsaq belə bizə inanan deyilsən».
They said, ‘Father! We had gone racing and left Joseph with our things, whereat the wolf ate him. But you will not believe us even if we spoke truly.’
Ayə əlfəcinə əlavə olundu
Ayə əlfəcindən silindi