Йунус (Иона)
- Воспроизвести
-
-
Оригинал
-
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالْأَنْعَامُ حَتَّىٰ إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
-
Транскрипция
-
иннəмəə мəc̃əлюль-həйəəтид-дунйəə кəмəə`ин əŋŋзəльнəəhу минəс-сəмəə`и фəəхтəлəтō биhи нəбəəтуль-əрды миммəə йə`кулюн-нəəсу вəəль`əн'əəму həттəə из̃əə əхōз̃əтиль-əрду зухруфəhəə вəəззəййəнəт вəз̃ōннə əhлюhəə əннəhум ќōōдируунə 'əлэйhəə əтəəhəə əмрунəə лэйлəн əу нəhəəрōн фəджə'əльнəəhəə həсыыдəн кə`əль-лəм тəґнə би-ль-əмс, кəз̃əəликə нуфəссылюль-əəйəəти лиќōумий-йəтəфəккəруун
-
Воистину, пример жизни ближайшей подобен воде, которую послали Мы с неба, и смешались с нею растения земли, которыми питаются люди и животные. Когда обрела земля красоту свою и разукрасилась и [когда] подумали жители её, что они могущественные на ней, — [тогда и] пришло к ней повеление Наше [об уничтожении] ночью или днём, и сделали Мы её пожатой, как будто не изобиловала она вчера. Так распределяем Мы знамения для людей, [которые] размышляют!
-
Həqiqətən, dünya həyatı (qar və yağış şəklində) göydən nazil etdiyimiz su kimidir ki, onun vasitəsilə insanların və heyvanların yedikləri yer bitkiləri bir-birinə qarışır. Nəhayət, yer üzü öz gözəlliyini əldə etdiyi və zinətləndiyi və onun sakinləri özlərinin ona (ondan bəhrələnməyə) qadir olduqlarını güman etdikləri zaman, (birdən) Bizim əmrimiz gecə, ya gündüz çağı (soyuq və ya isti, sel və ya da dolu şəklində) gəlib ona çatır. Beləliklə, onları sanki dünən ayaq üstə olmamış kimi biçilmiş, quru ot şəklinə salırıq. Biz (Öz qüdrət və qəzəb) nişanələri(mizi) düşünən dəstə üçün (yaradılış və təqdir kitabında) belə ətraflı izah edirik.
-
The parable of the life of this world is that of water which We send down from the sky. It mingles with the earth’s vegetation from which humans and cattle eat. When the earth puts on its luster and is adorned, and its inhabitants think they have power over it, Our edict comes to it, by night or day, whereat We turn it into a mown field, as if it did not flourish the day before. Thus do We elaborate the signs for a people who reflect.