Ал ʻИмран (Род ʻИмрана)
147-й аят из 200
Воспроизвести
Оригинал
وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
Транскрипция

вəмəə кəəнə ќōулəhум ильлəə əŋŋ-ќōōлюю рōббəнəə-ґфир лəнəə з̃унуубəнəə вə`исрōōфəнəə фии əмринəə вəc̃əббит əќдəəмəнəə вəəŋŋсурнəə 'əлəəль-ќōумиль-кəəфириин

И речью их было лишь то, что говорили они: «Господь наш! Прости нам грехи наши и излишество наше в деле нашем, и утверди стопы наши, и помоги нам [одержать победу] над людьми неверующими».
(Döyüşün şiddətli anlarında) onların dedikləri söz yalnız bu idi ki: «Ey Rəbbimiz! Bizim günahlarımızı və işimizdəki israfçılığımızı bağışla, qədəmlərimizi möhkəmləndir və bizə kafir dəstəyə qarşı kömək et».
All that they said was, ‘Our Lord, forgive us our sins and our excesses in our affairs, make our feet steady, and help us against the faithless lot.’
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных