Ал ʻИмран (Род ʻИмрана)
- Воспроизвести
-
-
Оригинал
-
إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
-
Транскрипция
-
из̃ ќōōлəти-мрō`əту 'имрōōнə рōбби иннии нəз̃əрту лəкə мəə фии бəтнии муhəррōрōн фəтəќōббəль минний, иннəкə əŋŋтəс-сəмии'уль-'əлиим
-
[Помяни], как сказала жена ʻИмрана (мать Марии). «Господь мой! Поистине, я дала обет Тебе, что [дитя, которое находится] в утробе моей, [будет] освобождённым [от забот мирских и посвятит себя лишь служению Тебе]. Прими же от меня [сей обет]. Поистине, Ты [и есть] Слышащий, Знающий».
-
(Yada sal) o zaman(ı) ki, İmranın zövcəsi dedi: «Ey Rəbbim, mən Sənə nəzir etmişəm ki, bətnimdə olan azad olsun (hər bir məşğuliyyətdən azad olaraq Beytül-Müqəddəsdə xidmət etməyə məxsus olsun). Odur ki, məndən qəbul et. Çünki Sən eşidən və bilənsən! (Beytül-Müqəddəsin xidmətçisi oğlan olmalı idi. İmranın zövcəsi də bətnindəkinin oğlan olmasını güman edirdi.)
-
When the wife of Imran said, ‘My Lord, I dedicate to You in consecration what is in my belly. Accept it from me; indeed You are the All-hearing, the All-knowing.’