Ат-Тауба (Покаяние)
114-й аят из 129
Воспроизвести
Оригинал
وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ  ۚ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ
Транскрипция

вəмəə кəəнə-стиґфəəру ибрōōhиимə ли`əбииhи ильлəə 'əмм-мəу'идəтиу-вə'əдəhəə иййəəhу фəлəммəə тəбэййəнə лəhу əннəhу 'əдуувул-лильлəhи тəбəррō`ə минh, иннə ибрōōhиимə лə`əувəəhун həлиим

И была просьба Авраама о прощении для отчима своего лишь [исполнением] обещания, [которое] дал он ему. Когда же прояснилось для него, что он (отчим его) — враг Аллаха, отрёкся [Авраам] от него. Поистине, Авраам, несомненно, смиренный, снисходительный!
İbrahimin atası (əmisi Azər) üçün bağışlanmaq istəməsi (istiğfar etməsi) yalnız ona verdiyi vədə (onun üçün istiğfar edəcəyini vəd etməsinə) görə idi. Buna görə də elə ki, (onun küfrdə israrlı olmasından, ya küfr halında ölməsindən) ona (İbrahimə) onun (əmisinin) Allahın düşməni olması aydın oldu ondan uzaqlaşdı (çünki əfv diləmək Allahla düşmən olan kəs üçün deyil Allahın düşmən olduğu kəs üçündür). Həqiqətən, İbrahim haqdan qorxan, günahdan qəmgin olan, (Allah dərgahına) ürəkdən çox ah çəkən və həlim idi.
Abraham’s pleading forgiveness for his father was only to fulfill a promise he had made him. So when it became manifest to him that he was an enemy of God, he repudiated him. Indeed Abraham was most plaintive and forbearing.
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных