Ат-Тауба (Покаяние)
- Воспроизвести
-
-
Оригинал
-
مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
-
Транскрипция
-
мəə кəəнə ли`əhлиль-мəдиинəти вəмəн həулəhум-минəль-ə'рōōби əй-йəтəхōльлəфуу 'əр-рōсуулиль-лəhи вəлəə йəрґōбуу би`əŋŋфусиhим 'əн-нəфсиh, з̃əəликə би`əннəhум лəə йусыыбуhум з̃ōмə`уу-вəлəə нəсōбуу-вəлəə мəхмəсōтун фии сəбиилиль-лəhи вəлəə йəтō`уунə мəуты`əй-йəґииз̃уль-куффəəрō вəлəə йəнəəлююнə мин 'əдуувин-ннəйлəн ильлəə кутибə лəhумм-биhи 'əмəлюн сōōлиh, иннəл-лаhə лəə йудыы'у əджрōль-муhсиниин
-
Не было [подобающим] жителям Медины и тем бедуинам, кто [проживает] вокруг них, отставать от Посланника Аллаха, и не [подобало им] заботиться о [спасении] душ своих вместо души его. Это — за то, что их не постигает [ни] жажда, ни страдания, ни голод на пути Аллаха: не сделают они [ни одного] шага, [который] прогневил бы неверующих, и не нанесут они врагу какое-либо поражение без того, чтобы не было записано для них за это деяние праведное. Поистине, Аллах не губит награду благотворящих!
-
Mədinə əhlinə və (onun) ətrafındakı bədəvi ərəblərə (cihad zamanında) Allahın Peyğəmbərindən boyun qaçırmaları və ya (səfər zamanı və döyüş təhlükələri vaxtı) özləri ilə məşğul olaraq ondan üz çevirələri yaraşmaz (və bu, şəriət baxımından caiz və ağıl baxımından rəva deyildir). Bu, ona görədir ki, Allah yolunda onların düçar olduqları hər bir susuzluq, əziyyət və aclığın, eləcə də kafirlərin qəzəbinə səbəb olacaq hər bir yerə qədəm basmalarının və düşməndən əldə etdikləri hər bir bəhrənin (onları öldürmək və əsir etməyin) mükafatı olaraq onlar üçün bir saleh əməl yazılır. Həqiqətən, Allah yaxşı iş görənlərin mükafatını zay etməz.
-
It is not fitting for the people of Madinah and the Bedouins around them to hang back behind the Apostle of Allah and prefer their own lives to his life. That is because they neither experience any thirst, nor fatigue, nor hunger, in the way of Allah, nor do they tread any ground enraging the faithless, nor do they gain any ground against an enemy but a righteous deed is written for them on its account. Indeed Allah does not waste the reward of the virtuous.