Ат-Тауба (Покаяние)
40-й аят из 129
Воспроизвести
Оригинал
إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا  ۖ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَىٰ  ۗ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا  ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
Транскрипция

ильлəə тəŋŋсурууhу фəќōд нəсōрōhул-лаhу из̃ əхрōджəhуль-лəз̃иинə кəфəруу c̃əəнийə-c̃нəйни из̃ hумəə фииль-ґōōри из̃ йəќуулю лисōōhибиhи лəə тəhзəн иннəл-лаhə мə'əнəə, фə`əŋŋзəлəл-лаhу сəкиинəтəhу 'əлэйhи вə`əййəдəhу биджунуудиль-лəм тəрōуhəə вəджə'əлə кəлимəтəль-лəз̃иинə кəфəруус-суфлəə, вəкəлимəтул-лаhи hийəль-'ульйəə, вəл-лаhу 'əзиизун həкиим

Если не поможете вы ему (Посланнику), то ведь помог ему Аллах, когда изгнали его [из Мекки] те, которые не уверовали. [Был Посланник] вторым из двух, когда они [были] в пещере. Вот говорит он спутнику своему, [когда тот испугался]: «Не печалься, поистине, Аллах — с нами!» И послал Аллах покой Свой на него (Посланника), и укрепил его войсками, которых не видели вы, и сделал слово тех, которые не уверовали, низшим, в то время как Слово Аллаха — оно [и есть] наивысшее. И Аллах — Непоколебимый, Мудрый!
Əgər ona (Peyğəmbərə) kömək etməsəniz, şübhəsiz, kafirlər onu iki nəfərdən (Peyğəmbərlə Əbu Bəkrdən) biri olaraq Məkkədən çıxardıqları zaman, hər ikisi o mağarada (Məkkə yaxınlığındakı «Saur» mağarasında) olduqları vaxt və o, yanındakına «qəm yemə, Allah mütləq bizimlədir» dediyi zaman Allah ona kömək etdi(yi kimi yenə də kömək edəcəkdir). Beləliklə, Allah ona (Peyğəmbərə) Öz rahatlıq və xatircəmliyini nazil etdi, (İslam müharibələrində) onu sizin görmədiyiniz qoşunlarla qüvvətləndirdi və kafirlərin sözünü alçaltdı. Uca və üstün, Allahın kəlməsidir (Onun peyğəmbərlərə kömək və dininin digər dinlərə qalib gəlməsi barəsindəki əzəli vədidir)! Allah yenilməz qüdrətli və hikmət sahibidir.
If you do not help him, then Allah certainly helped him when the faithless expelled him, as one of two [refugees], when the two of them were in the cave, he said to his companion, ‘Do not grieve; Allah is indeed with us.’ Then Allah sent down His composure upon him, and strengthened him with hosts you did not see, and He made the word of the faithless the lowest; and the word of Allah is the highest; and Allah is all-mighty, all-wise.
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных