Ат-Тауба (Покаяние)
- Воспроизвести
-
-
Оригинал
-
يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ ۚ فَإِن يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ ۖ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
-
Транскрипция
-
йəhлифуунə биль-лəhи мəə ќōōлюю вəлəќōд ќōōлюю кəлимəтəль-куфри вəкəфəруу бə'дə ислəəмиhим вəhəммуу бимəə лəм йəнəəлюу, вəмəə нəќōмуу ильлəə əн əґнəəhумул-лаhу вəрōсуулюhу миŋŋ-фəдлиh, фə`ий-йəтуубуу йəку хōйрōль-лəhум, вə`ий-йəтəвəльлəу йу'əз̃з̃ибhумул-лаhу 'əз̃əəбəн əлиимəн фиид-дунйəə вəəль`əəхырōh, вəмəə лəhум фииль-əрды миу-вəлиййиу-вəлəə нəсыыр
-
Клянутся они Аллахом, что не говорили [непристойное в отсутствие Пророка], и ведь уже сказали они слово неверия и впали в неверие после [принятия] ислама ими. И задумали они то, чего не достигли, и мстили они лишь за то, что обогатил их Аллах и Посланник Его из благости Своей. Если же покаются они, будет лучше для них, а если отвернутся — подвергнет их Аллах наказанию мучительному в [жизни] ближайшей и в Последней. И нет у них на земле ни покровителя, ни помощника!
-
Münafiqlər Allaha and içirlər ki, (Peyğəmbərin arxasınca pis söz) deməyiblər. Halbuki şübhəsiz, küfr sözü deyiblər və İslamı qəbul etdikdən sonra (dönüb) kafir olublar (İslamı izhar etdikdən sonra küfrü izhar ediblər). Və onlar nail ola bilmədikləri təhlükəli bir qərar (Peyğəmbərə sui-qəsd, ya onu Mədinədən çıxarmaq qərarını) qəbul etdilər. Onlar (Allaha və Peyğəmbərə) yalnız Allah və Onun Peyğəmbərinin onları Öz lütf və kərəmləri ilə ehtiyacsız etmələrini irad tutdular və qəzəbləndilər (beləliklə, nemətə şükr etmək əvəzinə intiqam almaq istədilər). Odur ki, əgər tövbə etsələr, onlar üçün daha yaxşıdır və əgər üz döndərsələr, Allah onlara dünya və axirətdə ağrılı bir əzab verəcək və yer üzündə onların bir başçı və köməkçiləri olmayacaqdır.
-
They swear by Allah that they did not say it. But they certainly did utter the word of unfaith and renounced faith after their Islam. They contemplated what they could not achieve, and they were vindictive only because Allah and His Apostle had enriched them out of His grace. Yet if they repent, it will be better for them; but if they turn away, Allah shall punish them with a painful punishment in this world and the Hereafter, and they shall not find on the earth any guardian or helper.