Yusuf (Joseph)
- Play
-
-
Original
-
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ
-
Transliteration
-
фəлəммəə джəhhəзəhумм-биджəhəəзиhим джə'əлəс-сиќōōйəтə фии рōhли əхыыhи c̃уммə əз̃з̃əнə му`əз̃з̃инун əййəтуhəəль-'ииру иннəкум лəсəəриќуун
-
И когда подготовил им [Иосиф] провизию их, подложил чашу [драгоценную] в тюк брата своего. Затем возвестил глашатай: «О караванщики! Поистине, вы ведь воры!»
-
Beləliklə, elə ki, onları azuqə və səfər vəsaiti ilə təchiz etdi, (elə həmin ərzaq ölçüsü olan) su piyaləsini qardaşının yükünün içinə qoydu. Sonra bir carçı car çəkdi ki: «Ey karvan əhli, siz doğrudan da oğrusunuz». (Zahirdə məqsəd piyalənin oğurlanması idi, əslində isə onların Yusufu atasından oğurlamaları nəzərdə tutulurdu. Yaxud da belə deyilməsinin səbəbi məsləhət olan zəruri bir şey üçün yalan deməyin caiz olmasıdır.)
-
When he had furnished them with their provision, he put the drinking-cup into his brother’s saddlebag. Then a herald shouted: ‘O [men of the] caravan! You are indeed thieves!’