Йусуф (Иосиф)
110-й аят из 111
Воспроизвести
Оригинал
حَتَّىٰ إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاءُ  ۖ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ
Транскрипция

həттəə из̃əə-стəй`əсəр-русулю вəз̃ōннуу əннəhум ќōд куз̃ибуу джəə`əhум нəсрунəə фəнуджджийə мəн-нəшəə, вəлəə йурōдду бə`сунəə 'əниль-ќōумиль-муджримиин

[Призыв к истине продолжался до тех пор], пока не отчаивались посланники, и полагали [люди], что они обмануты. [Тогда] приходила к ним помощь Наша, и спасались те, кого желали Мы [спасти], и не отвращается ярость Наша от людей грешных!
(Bizim peyğəmbərlərimiz dəvət, qövmlər isə inkar etdilər və) nəhayət peyğəmbərlərimiz naümid olan və (qövmlər) onlara yalan deyilməsini güman edən zaman (birdən) Bizim köməyimiz onlara yetişdi. Beləliklə istədiyimiz kəslər xilas edildilər. (Əlbəttə,) Bizim əzabımız günahkar qövmdən sovuşdurulmur.
When the apostles lost hope and they thought that they had been told lies, Our help came to them, and We delivered whomever We wished, and Our punishment will not be averted from the guilty lot.
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных