Йусуф (Иосиф)
53-й аят из 111
Воспроизвести
Оригинал
 ۞ وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي  ۚ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي  ۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ
Транскрипция

вəмəə убəрри`у нəфсий, иннəн-нəфсə лə`əммəəрōтумм-бис-суу`и ильлəə мəə рōhимə рōббий, иннə рōббии ґōфуурур-рōhиим

И не оправдываю я душу свою. Поистине, душа [плотская], несомненно, [является] повелевающей зло, если только не помилует Господь мой. Поистине, Господь мой Прощающий, Милостивый!»
(Yusuf yaxud Əzizin zövcəsi dedi:) «Mən öz nəfsimi (Allahın diqqət və nəzəri olmadan) təmizə çıxarmaq istəmirəm. Çünki, Rəbbimin rəhm etməsi istisna olmaqla (insanın) nəfs(i) daim pisliyə əmr edəndir. Həqiqətən, mənim Rəbbim çox bağışlayan və mehribandır».
‘Yet I do not absolve my [own carnal] soul, for the [carnal] soul indeed prompts [men] to evil, except inasmuch as my Lord has mercy. Indeed my Lord is all-forgiving, all-merciful.’
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных