Священный Коран

Разве не пришла к вам весть о тех, кто [был] до вас, о народе Ноя, и ‘ад, и самуд, и тех, которые [были] после них, — не знает их [никто], кроме Аллаха. Приходили к ним посланники Наши с ясными [знамениями], и прикладывали они руки свои к устам своим, [выражая несогласие], и говорили: «Поистине, не уверовали мы в то, с чем посланы вы, и, поистине, мы [пребываем] в сомнении сильном в том, к чему призываете вы нас».

Məgər sizdən qabaqkıların – Nuh, Ad və Səmud qövmünün və onlardan sonra olub (sayları və hallarını) Allahdan başqa heç kəsin bilmədiyi kəslərin xəbəri sizə çatmayıb?! Peyğəmbərləri onlara (tovhid və öz nübuvvətləri barədə) aydın dəlillər gətirdilər. Onlar isə peyğəmbərlərin əllərini ağızlarına qaytardılar (ki, sakit olun, yaxud öz əllərini öz ağızlarına qoydular ki, susun və ya əllərini ağızlarına qoyub qəzəbdən sıxdılar) və dedilər: «Biz sizin göndərildiyiniz (gətirdiyiniz) şeyi inkar edirik və həqiqətən, biz sizin, tərəfinə çağırdığınız şey (tovhid və bütlərin batil olması etiqadı) barəsində tərəddüd doğuran və qaranlıq bir şəkk içərisindəyik (din və kitabınızı inkar edir, tovhid barəsindəki dəlillərinizi qənaətbəxş saymırıq)».

Has there not come to you the account of those who were before you—the people of Noah, ‘Ad and Thamud, and those who were after them, whom no one knows [well] except Allah? Their apostles brought them manifest proofs, but they did not respond to them, and said, ‘We disbelieve in what you have been sent with. Indeed we have grave doubts concerning that to which you invite us.’