Та, ха (Та, ха)
96-й аят из 135
Воспроизвести
Оригинал
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَ‌ٰلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Транскрипция

ќōōлə бəсурту бимəə лəм йəбсуруу биhи фəќōбəдту ќōбдōтəмм-мин əc̃əрир-рōсуули фəнəбəз̃туhəə вəкəз̃əəликə сəувəлəт лии нəфсий

Сказал он: «Узрел я то, что не узрели они: взял я горсть [земли] от следов посланника (коня ангела Гавриила) и бросил её [в тельца]: так соблазнила меня душа моя».
Dedi: «Mən onların görmədiyi və bilmədiyi bir şeyi (mələyin ayağının torpağının hərəkət etməsini və heykəltəraşlıq peşəsini) gördüm və bildim. Beləliklə həmin elçinin (yəni Cəbrailin) ayağının torpağından bir ovuc götürdüm və onu (buzovun heykəlinin içinə) atdım (və o buzov səsi çıxartdı və camaatı ona ibadət etməyə dəvət etdim). Və nəfsim (bu çirkin əməli) mənə beləcə gözəl göstərdi».
He said, ‘I saw what they did not see. I took a handful [of dust] from the messenger’s trail and threw it. That is how my soul prompted me.’
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных