Ал-Ахзаб (Сонмы)
37-й аят из 73
Воспроизвести
Оригинал
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ  ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا  ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا
Транскрипция

вə`из̃ тəќуулю лильлəз̃ии əн'əмəл-лаhу 'əлэйhи вə`əн'əмтə 'əлэйhи əмсик 'əлэйкə зəуджəкə вəəттəќиль-лəhə вəтухфии фии нəфсикə мəл-лаhу мубдииhи вəтəхшəəн-нəəсə вəл-лаhу əhəќќу əŋŋ-тəхшəəh, фəлəммəə ќōдōō зəйдумм-минhəə вəтōрōн зəувəджнəəкəhəə ликəй лəə йəкуунə 'əлəəль-му`миниинə həрōджун фии əзвəəджи əд'ийəə`иhим из̃əə ќōдōу минhуннə вəтōрō, вəкəəнə əмрул-лаhи мəф'уулə

И [вспомни], как говорил ты тому, кого наделил благом Аллах и кого облагодетельствовал ты: «Удержи при себе жену свою и остерегайся [гнева] Аллаха!» И скрывал ты в душе своей то, что Аллах выявляет, и боялся ты людей, в то время как [ослушания] Аллаха до́лжно тебе бояться. Когда же удовлетворил Зайд желание своё по отношению к ней [и развёлся с ней], женили Мы тебя на ней, дабы не было на верующих [никакого] стеснения в [отношении] жён приёмных [сыновей] их, когда удовлетворят они желания свои [и разведутся]. И было [всегда] повеление Аллаха исполненным!
(Ya Peyğəmbər, yada sal) o zaman ki, Allahın (iman) nemət(i) əta etmiş olduğu və sənin də ona nemət verdiyin (azad edərək oğulluğa götürdüyün) şəxsə deyirdin: «Zövcəni saxla (boşama), Allahdan qorx». Və sən (gələcəkdə) Allahın aşkar edəcəyi şeyi (onun boşanmış zövcəsi ilə evlənməyə əmr olunmağını) öz ürəyində gizli saxlayırdın və camaatdan qorxurdun (ki, desinlər: «Öz oğulluğunun boşadığı zövcəsi ilə evlənmişdir»). Halbuki Allah Ondan qorxmağa daha layiqdir. Beləliklə elə ki, Zeyd ondan ehtiyacını çəkdi (onunla əlaqəsini kəsib ona təlaq verdi) onu sənin kəbininə keçirdik (səninlə evləndirdik) ki, (gələcəkdə) oğulluqları öz ehtiyaclarını zövcələrindən çəkdikləri zaman (onları boşadıqda) – möminlər üçün öz oğulluqlarının zövcələri ilə evlənməkdə bir çətinlik və maneə olmasın, və Allahın (yaradılış) əmri daim olasıdır.
When you said to him whom Allah had blessed, and whom you [too] had blessed, ‘Retain your wife for yourself, and be wary of Allah,’ and you had hidden in your heart what Allah was to divulge, and you feared the people though Allah is worthier that you should fear Him, so when Zayd had got through with her, We wedded her to you, so that there may be no blame on the faithful in respect of the wives of their adopted sons, when the latter have got through with them, and Allah’s command is bound to be fulfilled.
Аят добавлен в избранное
Аят удален из избранных