9. (Сказала знать)
  • 7:148

    وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ  ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا  ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ

    вəəттəхōз̃ə ќōуму муусəə мимм-бə'диhи мин hулиййиhим 'иджлəн джəсəдəль-лəhу хувəəр, əлəм йəрōу əннəhу лəə йукəллимуhум вəлəə йəhдииhим сəбиилəн-ттəхōз̃ууhу вəкəəнуу з̃ōōлимиин

    Musanın qövmü(nün çoxu) ondan, (o, Allahla vədələşdiyi yerə getdikdən) sonra öz zinət əşyalarından bir buzov – buzov səsi çıxaran bir heykəl düzəltdilər. Məgər onlar həmin heykəlin onlarla danışmadığını və onları bir yola hidayət etməməsini görmürdülər?! (Cansız bir şeyi diri və bütün varlıq aləmini bərqərar saxlayan bir şeyin yerinə qoymaqla) zalımlardan olaraq onu özlərinə tanrı götürdülər.
  • 7:149

    وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ

    вəлəммəə суќитō фии əйдииhим вəрō`əу əннəhум ќōд дōллюю ќōōлюю лə`иль-лəм йəрhəмнəə рōббунəə вəйəґфир лəнəə лəнəкуунəннə минəль-хōōсириин

    Və elə ki, özlərinə gəlib çox peşman oldular və doğrudan da azdıqlarını gördülər «həqiqətən, əgər Rəbbimiz bizə rəhm etməsə və bizi bağışlamasa, mütləq ziyana uğrayanlardan olacağıq» dedilər.
  • 7:150

    وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِي  ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ  ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ  ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

    вəлəммəə рōджə'ə муусəə илəə ќōумиhи ґōдбəəнə əсифəн ќōōлə би`сəмəə хōлəфтумуунии мимм-бə'дий, ə'əджильтум əмрō рōббикум, вə`əльќōōль-əльвəəhə вə`əхōз̃ə бирō`си əхыыhи йəджурруhу илəйh, ќōōлə-бнə уммə иннəль-ќōумə-стəд'əфуунии вəкəəдуу йəќтулююнəнии фəлəə тушмит бийəль-ə'дəə`ə вəлəə тəдж'əльнии мə'əль-ќōумиз̃-з̃ōōлимиин

    Və Musa qəzəbli və təəssüflə öz qövmünün yanına qayıdanda, dedi: «Məndən sonra mənim üçün pis canişinlik etdiniz; məgər Rəbbinizin işində (görüşündə) tələsdiniz?» Və (Tövratın) lövhələri(ni) atdı və qardaşının başından tutub özünə tərəf çəkməyə başladı. O dedi: «Anam oğlu! Həqiqətən, bu qövm məni (onları həmin işdən çəkindirməkdə) aciz qoydu və az qalmışdı məni öldürsünlər. Odur ki, düşmənləri məni məzəmmət etməyə qaldırma və məni zalım dəstə ilə bir tutma».
  • 7:151

    قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ  ۖ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

    ќōōлə рōбби-ґфир лии вəли`əхыы вə`əдхыльнəə фии рōhмəтик, вə`əŋŋтə əрhəмур-рōōhимиин

    (Musa) dedi: «Ey Rəbbim, məni və qardaşımı bağışla və bizi Öz rəhmətinə daxil et ki, Sən mehribanların ən mehribanısan».
  • 7:152

    إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا  ۚ وَكَذَ‌ٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ

    иннəль-лəз̃иинə-ттəхōз̃ууль-'иджлə сəйəнəəлюhум ґōдōбумм-мир-рōббиhим вəз̃ильлəтун фииль-həйəəтид-дунйəə, вəкəз̃əəликə нəджзииль-муфтəриин

    Həqiqətən, buzova pərəstiş etmiş kəslərə tezliklə (dünyada və axirətdə) Rəbblərindən bir qəzəb və dünya həyatında (məbudlarının yandırılması, çöllükdə sərgərdan qalmaları və tarixdə bir ləkə olaraq qalmaları kimi) zillət və xarlıq yetişəcəkdir. Biz yalan uyduranları belə cəzalandırırıq.
  • 7:153

    وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ

    вəəльлəз̃иинə 'əмилююс-сəййи`əəти c̃уммə тəəбуу мимм-бə'диhəə вə`əəмəнуу иннə рōббəкə мимм-бə'диhəə лəґōфуурур-рōhиим

    Günah işlər gördükdən sonra tövbə edən və iman gətirən kəslər, (bilsinlər ki,) həqiqətən, sənin Rəbbin ondan (tövbədən) sonra çox bağışlayan və mehribandır. (Bu iki ayə Musanın dastanı arasında olan mötərizə cümlələridir).
  • 7:154

    وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ  ۖ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ

    вəлəммəə сəкəтə 'əмм-муусəəль-ґōдōбу əхōз̃əль-əльвəəh, вəфии нусхōтиhəə hудəу-вəрōhмəтул-лильлəз̃иинə hум лирōббиhим йəрhəбуун

    Musanın qəzəbi yatdıqda(n sonra) o, (Tövratın) lövhələri(ni) götürdü. Onun yazılarında Rəbbindən qorxan kəslər üçün hidayət və rəhmət var idi.
  • 7:155

    وَاخْتَارَ مُوسَىٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا  ۖ فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّايَ  ۖ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا  ۖ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاءُ وَتَهْدِي مَن تَشَاءُ  ۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا  ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ

    вəəхтəəрō муусəə ќōумəhу сəб'иинə рōджулəл-лимииќōōтинəə, фəлəммəə əхōз̃əтhумур-рōджфəту ќōōлə рōбби лəу ши`тə əhлəктəhум-миŋŋ-ќōблю вə`иййəəй, əтуhликунəə бимəə фə'əлəс-суфəhəə`у миннəə, ин hийə ильлəə фитнəтукə тудыллю биhəə мəŋŋ-тəшəə`у вəтəhдии мəŋŋ-тəшəə, əŋŋтə вəлиййунəə фəəґфир лəнəə вəəрhəмнəə, вə`əŋŋтə хōйруль-ґōōфириин

    Musa öz qövmündən (onların arasından) Bizim vədələşdiyimiz yer(ə qövmü buzova pərəstiş etməmişdən qabaq Tövratın nazil olması vəd edilən yerə və ya buzova pərəstişdən sonra tövbənin qəbul ediləcəyi yerə gətirmək) üçün yetmiş kişi seçdi. Beləliklə (səs eşitməklə kifayətlənməyib Allahı görmək istədikləri vaxt), o şiddətli titrəyiş onları bürüyəndə (və onların hamısı öləndə, Musa) dedi: «Ey Rəbbim, əgər istəsəydin onları və məni bundan əvvəl həlak edərdin. Bizi ağılsızlarımızın etdikləri şeyə görəmi həlak edəcəksən? Bu, Sənin sınağından başqa bir şey deyildir. İstədiyini onunla azdırır və istədiyini onunla hidayət edirsən. Sən bizim yardımçı və başçımızsan. Bizi bağışla və bizə rəhm et ki, Sən bağışlayanların ən yaxşısısan».
  • 7:156

     ۞ وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَـٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ  ۚ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ  ۖ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ  ۚ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ

    вəəктуб лəнəə фии həəз̃иhид-дунйəə həсəнəтəу-вəфииль-əəхырōти иннəə hуднəə илəйк, ќōōлə 'əз̃əəбии усыыбу биhи мəн əшəə, вəрōhмəтии вəси'əт кульлə шэй, фəсə`əктубуhəə лильлəз̃иинə йəттəќуунə вəйу`туунəз-зəкəəтə вəəльлəз̃иинə hумм-би`əəйəəтинəə йу`минуун

    «Və bizim üçün bu dünyada (yaşayış, itaət və aqibətdə) və axirətdə (hesabda, şəfaətdə və Cənnətdə) yaxşılıq yaz. Çünki biz Sənə tərəf qayıtmışıq». Buyurdu: «(xilqətin kamil quruluşunda hikmət əsasında) istədiyimi əzabıma düçar edərəm və rəhmətim hər bir şeyi əhatə etmişdir. Odur ki, tezliklə onu təqvalı olanlar, zəkat verənlər və Bizim ayə və nişanələrimizə iman gətirənlər üçün yazacağam».
  • 7:157

    الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ  ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنزِلَ مَعَهُ  ۙ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

    əльлəз̃иинə йəттəби'уунəр-рōсуулəн-нəбиййəль-уммиййəль-лəз̃ии йəджидуунəhу мəктуубəн 'иŋŋдəhум фиит-тəурōōти вəəль`иŋŋджиили йə`муруhумм-би-ль-мə'рууфи вəйəнhəəhум 'əниль-муŋŋкəри вəйуhиллю лəhумут-тōййибəəти вəйуhəрриму 'əлэйhимуль-хōбəə`иc̃ə вəйəдō'у 'əнhум исрōhум вəəль`əґлəəлəль-лəтии кəəнəт 'əлэйhим, фəəльлəз̃иинə əəмəнуу биhи вə'əззəрууhу вəнəсōрууhу вəəттəбə'уун-нуурōль-лəз̃ии уŋŋзилə мə'əhу уулəə`икə hумуль-муфлиhуун

    O kəslər ki, dərs oxumayıb yazı yazmamış bu elçi və Peyğəmbərə – (adını və peyğəmbərlik nişanələrini) əllərindəki Tövrat və İncildə yazılmış gördükləri şəxsə tabe olurlar. (Həmin o Peyğəmbərə ki,) onları hər bir yaxşı işə əmr edir və hər bir pis işdən çəkindirir, onlara (maddi və mənəvi) pakları halal və (maddi və mənəvi) çirkin və murdarları haram edir və boyunlarında olan ağır yükü və zəncirləri (cahiliyyət adətləri və keçmiş şəriətlərin çətin hökmlərini) onların çiynindən götürür. Beləliklə ona iman gətirən, ehtiram göstərən, kömək edən və onunla nazil olan nura (onun kitabına) tabe olanlar həmin nicat tapanlardır!
  • 7:158

    قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ  ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ  ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ

    ќуль йəə əййуhəəн-нəəсу иннии рōсуулюл-лаhи илəйкум джəмии'əнль-лəз̃ии лəhу мулькус-сəмəəвəəти вəəль`əрд, лəə илəəhə ильлəə hувə йуhйии вəйумиит, фə`əəминуу биль-лəhи вəрōсуулиhин-нəбиййиль-уммиййиль-лəз̃ии йу`мину биль-лəhи вəкəлимəəтиhи вəəттəби'ууhу лə'əльлəкум тəhтəдуун

    De: «Ey insanlar, həqiqətən, mən Allahın sizin hamınıza (xitab olunan zamanın varlıqlarından tutmuş bəşəriyyətin nəsli kəsilənədək olacaq bütün insanlara) göndərilmiş Peyğəmbəriyəm. O Allahın ki, göylərin və yerin həqiqi sahib və hakimidir (çünki onların yaradılışı, qorunması, idarə olunması və məhvi, bunların hamısı Onun iradəsinə tabedir). Ondan başqa bir məbud yoxdur, dirildir və öldürür (yaşamaq və ölmək qabiliyyəti olan hər bir şeyi O dirildir və öldürür). Odur ki, Allaha və Onun elçisinə – (Qurandakı və əvvəlki səmavi kitablardakı) kəlamlarına imanı olan bu ümmi Peyğəmbərə iman gətirin və ona tabe olun, bəlkə hidayət olundunuz».
  • 7:159

    وَمِن قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ

    вəмиŋŋ-ќōуми муусəə уммəтуй-йəhдуунə би-ль-həќќи вəбиhи йə'дилююн

    Və Musanın qövmündə haqqa əsaslanaraq (və haqq danışmaqla və haqqa əməl etməklə insanları) hidayət edən və haqqa əsaslanaraq (öz danışıqlarında və əməllərində) ədalətli olan bir dəstə vardır.
  • 7:160

    وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا  ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ  ۖ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا  ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ  ۚ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ  ۖ كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ  ۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ

    вəќōттō'нəəhуму-c̃нəтəй 'əшрōтə əсбəəтōн умəмə, вə`əуhəйнəə илəə муусəə из̃и-стəсќōōhу ќōумуhу əни-дриб-би'əсōōкəль-həджəр, фəəмм-бəджəсəт минhу-c̃нəтəə 'əшрōтə 'əйнə, ќōд 'əлимə куллю унəəсимм-мəшрōбəhум, вəз̃ōльлəльнəə 'əлэйhимуль-ґōмəəмə вə`əŋŋзəльнəə 'əлэйhимуль-мəннə вəс-сəльвəə, кулюю миŋŋ-тōййибəəти мəə рōзəќнəəкум, вəмəə з̃ōлəмуунəə вəлəəкиŋŋ-кəəнуу əŋŋфусəhум йəз̃лимуун

    Və onları (Yəqubun) hər biri bir ümmət olan nəvələr(in)dən ibarət on iki qəbiləyə böldük və qövmü Musadan su istəyən zaman ona vəhy etdik ki, öz əsanı (Tur dağından gətirdiyin kub şəkilli) o daşa vur. Beləliklə, ondan on iki çeşmə (dörd tərəfin hər birindən üç çeşmə) qaynadı (axmağa başladı). Hər bir ümmət özünün su içəcəyi yeri tanıdı. Ağ və üst-üstə yığılmış buludu onların başları üzərində kölgəlik etdik və onlara «mənn» (bir növ ağac şirəsindən hazırlanmış yemək) və bildirçin nazil etdik «sizə verdiyimiz pak ruzilərdən yeyin» (dedik). Onlar (öz itaətsizlikləri ilə) Bizə zülm etmədilər və lakin özlərinə zülm edirdilər. («Bəqərə» surəsinin 57-ci ayəsinə müraciət edin).
  • 7:161

    وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَـٰذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ  ۚ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ

    вə`из̃ ќиилə лəhуму-скунуу həəз̃иhиль-ќōрйəтə вəкулюю минhəə həйc̃у ши`тум вəќуулюю hиттōтуу-вəəдхулююль-бəəбə суджджəдəн-ннəґфир лəкум хōтыы`əəтикум, сəнəзиидуль-муhсиниин

    Və (yada sal) o zaman(ı) ki, onlara (belə) deyilmişdi: «Bu şəhərdə (Beytül-Müqəddəsdə) məskunlaşın, onun istədiyiniz yerindən istifadə edin, «(ey Rəbbimiz), bizim günahlarımızı tök» deyin və bu qapıdan səcdə halında (təvazökarlıqla) daxil olun ki, sizin günahlarınızı bağışlayaq. (Onda) tezliklə yaxşılara artıq bağışlayarıq» («Bəqərə» surəsinin 58-ci ayəsinə mürəciət edin).
  • 7:162

    فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَظْلِمُونَ

    фəбəддəлəль-лəз̃иинə з̃ōлəмуу минhум ќōулəн ґōйрōль-лəз̃ии ќиилə лəhум фə`əрсəльнəə 'əлэйhим риджзəмм-минəс-сəмəə`и бимəə кəəнуу йəз̃лимуун

    Beləliklə, onlardan zülm etmiş kəslər (həmin sözü) onlara deyiləndən başqa sözə dəyişdilər (tövbə yerinə buğda istədilər). Belə olduqda, zülm etmələrinin cəzası olaraq göydən onlara əzab göndərdik. («Bəqərə» surəsinin 59-cu ayəsinə müraciət edin).
  • 7:163

    وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ  ۙ لَا تَأْتِيهِمْ  ۚ كَذَ‌ٰلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ

    вəəс`əльhум 'əниль-ќōрйəтиль-лəтии кəəнəт həəдырōтəль-бəhри из̃ йə'дуунə фиис-сəбти из̃ тə`тииhим hиитəəнуhум йəумə сəбтиhим шуррō'əу-вəйəумə лəə йəсбитуунə лəə тə`тииhим, кəз̃əəликə нəблююhумм-бимəə кəəнуу йəфсуќуун

    Və onlardan dəniz sahilində yerləşən cəmiyyətin (Mədyən əhalisinin və ya Fələstinin Təbəriyyə dənizinin kənarındakı Əylə şəhərinin əhalisinin) halını soruş: o zaman ki, şənbə günü həddi (balıq ovunun haram olması hökmünü) aşırdılar; o zaman ki, onların balıqları şənbə günündə aşkar surətdə suyun üzünə çıxır, şənbə olmayan gündə isə gəlmirdilər. Biz onları itaətsizliklərinin müqabilində belə imtahan edirdik.
  • 7:164

    وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا  ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا  ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ

    вə`из̃ ќōōлəт уммəтумм-минhум лимə тə'из̃уунə ќōумəнл-лаhу муhликуhум əу му'əз̃з̃ибуhум 'əз̃əəбəн шəдиидə, ќōōлюю мə'з̃ирōтəн илəə рōббикум вəлə'əльлəhум йəттəќуун

    Və o zaman ki, onlardan bir dəstə (digərlərini çəkindirən dəstəyə) dedi: «Nə üçün Allahın mütləq həlak edəcəyi və ya şiddətli əzab verəcəyi bir qövmə öyüd-nəsihət verirsiniz?» Dedilər: «Rəbbinizin dərgahında üzrümüzün olması üçün və bəlkə onlar çəkindilər deyə!» (Deməli Musanın qövmü üç dəstədən – günahkarlar, onları çəkindirənlər və sükut edənlərdən ibarət idi.)
  • 7:165

    فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ

    фəлəммəə нəсуу мəə з̃уккируу биhи əŋŋджəйнəəль-лəз̃иинə йəнhəунə 'əнис-суу`и вə`əхōз̃нəəль-лəз̃иинə з̃ōлəмуу би'əз̃əəбимм-бə`иисимм-бимəə кəəнуу йəфсуќуун

    Beləliklə, elə ki, onlara verilən öyüd-nəsihəti unutdular, Biz pis işdən çəkindirənləri xilas etdik, zülm edənləri isə itaətsizliklərinə görə ağır bir əzaba düçar etdik.
  • 7:166

    فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ

    фəлəммəə 'əтəу 'əмм-мəə нуhуу 'əнhу ќульнəə лəhум куунуу ќирōдəтəн хōōси`иин

    Beləliklə, elə ki, çəkindirildikləri şeydən boyun qaçırdılar, onlara «meymunlar və qovulmuşlar olun!» dedik (qəti iradə ilə surətlərinin meymun şəklində, ruhlarının isə xar və rəhmətdən uzaq olmasını istədik və elə də oldular).
  • 7:167

    وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ  ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ  ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ

    вə`из̃ тə`əз̃з̃əнə рōббукə лəйəб'əc̃əннə 'əлэйhим илəə йəумиль-ќийəəмəти мəй-йəсуумуhум суу`əль-'əз̃əəб, иннə рōббəкə лəсəрии'уль-'иќōōб, вə`иннəhу лəґōфуурур-рōhиим

    Və (yada sal) o zaman(ı) ki, Rəbbin Qiyamət gününədək onlara (yəhudilərə) həmişə mütləq ağır əzab verən kəslər göndərəcəyini elan etdi. Həqiqətən, sənin Rəbbin tez cəza verən və (eyni zamanda) çox bağışlayan və mehribandır.
Ayə əlfəcinə əlavə olundu
Ayə əlfəcindən silindi