23. (И не посылали Мы)
  • 37:85

    إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ

    из̃ ќōōлə ли`əбииhи вəќōумиhи мəəз̃əə тə'будуун

    O zaman atasına (əmisinə və ya qayınatasına) və qövmünə dedi: «Siz nəyə ibadət edirsiniz?!»
  • 37:86

    أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ

    ə`ифкəн əəлиhəтəн дуунəл-лаhи туриидуун

    «Yalan və iftira ilə Allahdan qeyri məbudlarmı istəyirsiniz?!»
  • 37:87

    فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ

    фəмəə з̃ōннукумм-бирōббиль-'əəлəмиин

    «Bəs aləmlərin Rəbbi barəsində gümanınız nədir? (O, Rəbb deyil? Yoxsa başqalarına ibadət etmək icazəsi verib? Bəlkə müşriklərə əzab verməyəcək?!)»
  • 37:88

    فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ

    фəнəз̃ōрō нəз̃рōтəн фиин-нуджуум

    Beləliklə o, (özünün xəstələnəcəyi vaxtı ayırd etmək üçün) diqqətlə ulduzlara (onların vəziyyətinə) baxdı.
  • 37:89

    فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ

    фəќōōлə иннии сəќиим

    Və dedi: «Həqiqətən, mən xəstəlik astanasındayam» (və sizinlə şəhər kənarına bayram mərasiminə gəlməyəcəyəm).
  • 37:90

    فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ

    фəтəвəльлəу 'əнhу мудбириин

    Onlar ondan üz döndərib qayıtdılar.
  • 37:91

    فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ

    фəрōōґō илəə əəлиhəтиhим фəќōōлə əлəə тə`кулююн

    Beləliklə o, (darmadağın etmək üçün) gizlicə onların tanrılarının yanına yollandı və (onların qabağına düzülmüş yeməklərə işarə edərək) dedi: «Məgər yemirsiniz?
  • 37:92

    مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ

    мəə лəкум лəə тəŋŋтыќуун

    Sizə nə olub ki, danışmırsınız?»
  • 37:93

    فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ

    фəрōōґō 'əлэйhим дōрбəмм-би-ль-йəмиин

    Sonra darmadağın etmək üçün onlara üz tutdu (və) sağ əli(ndəki balta) ilə onlara güclü zərbələr endirdi. (Böyüklərindən başqa onların hamısını sındırdı.)
  • 37:94

    فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ

    фə`əќбəлюю илəйhи йəзиффуун

    (Onlar bayramdan qayıdanda, bu iş barəsindəki ittihamla) tez ona üz tutdular.
  • 37:95

    قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ

    ќōōлə əтə'будуунə мəə тəнhитуун

    (İbrahim) dedi: «Özünüz yonduğunuz şeyə ibadət edirsiniz?!
  • 37:96

    وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ

    вəл-лаhу хōлəќōкум вəмəə тə'мəлююн

    Halbuki həm sizi, həm də əməllərinizi Allah yaratmışdır. (Sizin həm əməlləriniz, həm də məbudlarınızı düzəltdiyiniz maddələr, həqiqətən, Allahın məhsuludur.)
  • 37:97

    قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ

    ќōōлюю-бнуу лəhу бунйəəнəн фə`əльќууhу фииль-джəhиим

    (Onlar bir-birlərinə) dedilər: Onun üçün (en və uzunu geniş) bir bina tikin və onu od cəhənnəminə atın!
  • 37:98

    فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ

    фə`əрōōдуу биhи кəйдəн фəджə'əльнəəhумуль-əсфəлиин

    Beləliklə, onun barəsində hiylə işlətmək qərarına gəldilər və Biz onları alçaltdıq. (İbrahimə də oddan nicat verdik.)
  • 37:99

    وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ

    вəќōōлə иннии з̃əəhибун илəə рōббии сəйəhдиин

    (İbrahim onların məkrli hiylələrindən nicat tapdıqdan sonra) dedi: «Mən mütləq öz Rəbbimə tərəf (ibadətlə məşğul ola biləcəyim bir şəhərə) yollanıram. O, tezliklə mənə yol göstərəcəkdir.
  • 37:100

    رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ

    рōбби həб лии минəс-сōōлиhиин

    Ey Rəbbim! Mənə salehlərdən (bir övlad) bəxş et!»
  • 37:101

    فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ

    фəбəшшəрнəəhу биґулəəмин həлиим

    Beləliklə, Biz onu həlim bir oğlan uşağı (İsmail) ilə mücdələdik.
  • 37:102

    فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ  ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ  ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ

    фəлəммəə бəлəґō мə'əhус-сə'йə ќōōлə йəə бунəййə иннии əрōō фииль-мəнəəми əннии əз̃бəhукə фəəŋŋз̃ур мəəз̃əə тəрōō, ќōōлə йəə əбəти-ф'əль мəə ту`мəр, сəтəджидунии иŋŋ-шəə`əл-лаhу минəс-сōōбириин

    Oğlu onunla birlikdə işləmək və çalışmaq həddinə çatanda (İbrahim) dedi: «Oğulcığazım! Mən yuxuda hey görürürəm ki, sənin başını kəsirəm (boğazına bıçaq çəkirəm). Bəs bax (gör) nəzərin nədir?» (İsmail) dedi: «Ey ata! Sənə əmr ediləni yerinə yetir. Allahın istəyi ilə məni səbirlilərdən görəcəksən!»
  • 37:103

    فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ

    фəлəммəə əслəмəə вəтəльлəhу ли-ль-джəбиин

    Beləliklə, elə ki, onların hər ikisi (Allahın əmrinə) təslim oldular və o, oğlunu üzü üstə yerə yıxdı (imtahandan başı uca çıxdı)
  • 37:104

    وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ

    вəнəəдəйнəəhу əй-йəə ибрōōhиим

    Biz ona xitab etdik ki: «Ey İbrahim!
Ayə əlfəcinə əlavə olundu
Ayə əlfəcindən silindi