-
Maytham Al Tammar
-
2:101
وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَвəлəммəə джəə`əhум рōсуулюмм-мин 'иŋŋдиль-лəhи мусōддиќул-лимəə мə'əhум нəбəз̃ə фəрииќумм-минəль-лəз̃иинə уутууль-китəəбə китəəбəл-лаhи вəрōō`ə з̃уhууриhим кə`əннəhум лəə йə'лəмуун
Onlara (yəhudi və xristianlara) Allah tərəfindən əllərində olanı (Tövrat və İncili) təsdiq edən bir peyğəmbər gəldikdə, onlardan kitab (elmi) verilmiş bir dəstə Allahın kitabına (Qurana və ya öz kitablarına, onun Allahın kitabı olmasını) bilmirmiş kimi arxa çevirdi. -
2:102
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَىٰ مُلْكِ سُلَيْمَانَ ۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَـٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ ۖ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُم بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَвəəттəбə'уу мəə тəтлююш-шəйəəтыыну 'əлəə мульки сулəймəəн, вəмəə кəфəрō сулəймəəну вəлəəкиннəш-шəйəəтыынə кəфəруу йу'əллимуунəн-нəəсəс-сиhрō вəмəə уŋŋзилə 'əлəəль-мəлəкəйни бибəəбилə həəруутə вəмəəруут, вəмəə йу'əллимəəни мин əhəдин həттəə йəќуулəə иннəмəə нəhну фитнəтун фəлəə тəкфур, фəйəтə'əльлəмуунə минhумəə мəə йуфəрриќуунə биhи бэйнəль-мəр`и вəзəуджиh, вəмəə hумм-бидōōрриинə биhи мин əhəдин ильлəə би`из̃ниль-лəh, вəйəтə'əльлəмуунə мəə йəдурруhум вəлəə йəŋŋфə'уhум, вəлəќōд 'əлимуу лəмəни-штəрōōhу мəə лəhу фииль-əəхырōти мин хōлəəќ, вəлəби`сə мəə шəрōу биhи əŋŋфусəhум, лəу кəəнуу йə'лəмуун
(Yəhudilər) Süleymanın zamanında şeytanların (özlərinin tərtib etdikləri cadu kitabından) oxuduqlarına tabe oldular. Süleyman kafir olmadı (həmin dövrdə küfrə səbəb olan və ya küfr hesab olunan sehr günahına batmadı), lakin şeytanlar camaata sehr öyrətməklə və həmçinin Babil diyarına nazil olmuş iki mələyə – Harut və Maruta nazil olanla (onlara tabe olmaqla) kafir oldular. Halbuki o ikisi «biz yalnız imtahan vasitəsiyik (və sehri sənə yalnız sehrbazlarla mübarizə və onların sehrini batil etmək üçün öyrədirik)» deməkdən başqa heç kəsə (bir şey) öyrətmirdilər. Odur ki, amandır, küfr etmə (və sehri qadağan olunmuş yerlərdə istifadə etmə)!» Lakin onlar o iki mələkdən vasitəsilə ərlə arvad arasında ayrılıq saldıqları şey öyrənirdilər, halbuki Allahın (əzəli) izni olmadan kiməsə zərər vurmaq qüdrətinə malik deyildilər. Və onlar daim özlərinə zərər vuran və faydası olmayan şeylər öyrənirdilər. Həqiqətən, (yəhudi tayfası) belə bir əməli satın alanın axirətdə bir nəsibinin olmayacağının qətiliyini bilirdilər. Özlərini satdıqları şey olduqca pisdir, əgər bilsəydilər! -
2:103
وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ خَيْرٌ ۖ لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَвəлəу əннəhум əəмəнуу вəəттəќōу лəмəc̃уубəтумм-мин 'иŋŋдиль-лəhи хōйр, лəу кəəнуу йə'лəмуун
Əgər onlar iman gətirsəydilər və təqvalı olsaydılar (Allahdan qorxsaydılar) əlbəttə ki, Allah tərəfindən olan savab daha yaxşı olardı, əgər bilsəydilər! -
2:104
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌйəə əййуhəəль-лəз̃иинə əəмəнуу лəə тəќуулюю рōō'инəə вəќуулюю-ŋŋз̃урнəə вəəсмə'уу, вəли-ль-кəəфириинə 'əз̃əəбун əлиим
Ey iman gətirənlər! (Peyğəmbərə xitab edərkən) «raina» (bizi riayət elə) deməyin, «unzurna» (bizə nəzər sal) deyin (çünki, birinci ifadə yəhudilərin yanında nifrin mənasınadır) və (Allahın əmrini) eşidin! Kafirlər üçün ağrılı bir əzab vardır. -
2:105
مَّا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِмəə йəвəддуль-лəз̃иинə кəфəруу мин əhлиль-китəəби вəлəəль-мушрикиинə əй-йунəззəлə 'əлэйкум-мин хōйримм-мир-рōббикум, вəл-лаhу йəхтəссу бирōhмəтиhи мəй-йəшəə, вəл-лаhу з̃ууль-фəдлиль-'əз̃ыым
Nə kitab əhlindən olan kafirlər, nə də müşriklər Rəbbiniz tərəfindən sizə (vəhy, kitab və qələbə kimi) bir xeyir nazil olmasını sevmirlər, halbuki Allah Öz rəhmətini istədiyi şəxsə məxsus edər. Allah böyük lütf, mərhəmət sahibidir. -
2:106
۞ مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌмəə нəŋŋсəх мин əəйəтин əу нуŋŋсиhəə нə`ти бихōйримм-минhəə əу миc̃лиhəə, əлəм тə'лəм əннəл-лаhə 'əлəə кулли шэй`ин ќōдиир
Hər hansı bir nişanəni aradan aparsaq, ya yaddaşlardan silsək, ondan daha xeyirlisini, ya onun bənzərini gətirərik (hər hansı bir Quran ayəsini, ya ümumi bir hökmü, ya hansısa bir ilahi dəlili və ya digər əlamətləri götürsək, onun yerinə başqasını gətirərik). Məgər Allahın hər bir şeyə qadir olmasını bilmirsən?! -
2:107
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍəлəм тə'лəм əннəл-лаhə лəhу мулькус-сəмəəвəəти вəəль`əрд, вəмəə лəкум-миŋŋ-дууниль-лəhи миу-вəлиййиу-вəлəə нəсыыр
Məgər bilmirsənmi ki, göylərin və yerin həqiqi mülkiyyəti, səltənəti və hökuməti yalnız Allaha məxsusdur?! (Çünki hər bir şeyin yaradılışı, qorunması, idarə olunması və yox edilməsi Onun istəyindən asılıdır.) Sizin Allahdan başqa heç bir başçı və yardımçınız yoxdur?! -
2:108
أَمْ تُرِيدُونَ أَن تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُ ۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِəм туриидуунə əŋŋ-тəс`əлюю рōсуулəкум кəмəə су`илə муусəə миŋŋ-ќōбль, вəмəй-йəтəбəддəлиль-куфрō би-ль-иимəəни фəќōд дōльлə сəвəə`əс-сəбииль
Yoxsa siz də Peyğəmbərinizdən bundan qabaq Musadan (Allahın gözlə görülməsi) istənilən kimi (qeyri-mümkün və ya faydasız bir iş) istəmək istəyirsiniz?! İmanın yerinə küfrü qəbul edən şəxs, həqiqətən, doğru yolu itirmişdir. -
2:109
وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌвəддə кəc̃иирумм-мин əhлиль-китəəби лəу йəруддуунəкум-мимм-бə'ди иимəəникум куффəəрōн həсəдəмм-мин 'иŋŋди əŋŋфусиhим-мимм-бə'ди мəə тəбэййəнə лəhумуль-həќќ, фəə'фуу вəəсфəhуу həттəə йə`тийəл-лаhу би`əмриh, иннəл-лаhə 'əлəə кулли шэй`ин ќōдиир
Kitab əhlinin çoxu həqiqət (İslamın haqq olması) onlara aydın olduqdan sonra vücudlarından qaynaqlanan paxıllıq üzündən sizi imanınızdan sonra küfrə qaytarmaq istəyirlər. Buna görə də Allahın əmri gələnə kimi (hələlik onlarla vuruşmaqdan vaz) keçin və (onları) məzəmmət etməyin. Həqiqətən, Allah hər şeyə qadirdir. -
2:110
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌвə`əќиимуус-сōлəəтə вə`əəтууз-зəкəəh, вəмəə туќōддимуу ли`əŋŋфусикум-мин хōйрин тəджидууhу 'иŋŋдəл-лаh, иннəл-лаhə бимəə тə'мəлююнə бəсыыр
Namaz qılın və zəkat verin. Özünüz üçün qabağa nə yaxşı əməl göndərsəniz onu(n hamısını) Allahın yanında tapacaqsınız. Həqiqətən, Allah etdiyiniz (bütün) əməlləri görəndir. -
2:111
وَقَالُوا لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَвəќōōлюю лэй-йəдхулəль-джəннəтə ильлəə мəŋŋ-кəəнə hуудəн əу нəсōōрōō, тилькə əмəəниййуhум, ќуль həəтуу бурhəəнəкум иŋŋ-куŋŋтум сōōдиќиин
Və dedilər: «Cənnətə yəhudi, ya xristiandan başqa əsla heç kəs daxil olmayacaqdır». Bu, onların xam xəyallarıdır. De: «Əgər doğruçusunuzsa dəlil-sübutunuzu gətirin». -
2:112
بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَбəлəə мəн əслəмə вəджhəhу лильлəhи вəhувə муhсинун фəлəhу əджруhу 'иŋŋдə рōббиhи вəлəə хōуфун 'əлэйhим вəлəə hум йəhзəнуун
Bəli, özünün bütün vücudunu Allaha təslim edən kəs, yaxşı əməl sahibi olsa, onun üçün Rəbbinin yanında məqamına uyğun bir mükafat vardır. Onlar üçün (axirətdə heç) bir qorxu yoxdur və onlar qəmgin olmayacaqlar. -
2:113
وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَвəќōōлəтиль-йəhууду лэйсəтин-нəсōōрōō 'əлəə шэй`иу-вəќōōлəтин-нəсōōрōō лэйсəтиль-йəhууду 'əлəə шэй`иу-вəhум йəтлююнəль-китəəб, кəз̃əəликə ќōōлəль-лəз̃иинə лəə йə'лəмуунə миc̃лə ќōулиhим, фəл-лаhу йəhкуму бэйнəhум йəумəль-ќийəəмəти фиимəə кəəнуу фииhи йəхтəлифуун
Yəhudilər dedilər: «Xristianlar haqq dində deyildirlər». Və xristianlar dedilər: «Yəhudilər doğru dində deyildirlər». Halbuki, onların hamısı (səma) kitab(ı) oxuyurlar. (Deməli iddiaların hər ikisi səhvdir və hər iki şəriət yalnız öz zamanlarında haqdır.) (Müşriklər kimi) nadanlar da onların sözləri kimi (sözlər) dedilər (ki, müsəlmanlar haqq deyildirlər). Odur ki, barəsində ixtilafa düşdükləri şey barəsində onların aralarında Qiyamət günü Allah hökm edəcəkdir. -
2:114
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَـٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌвəмəн əз̃лəму миммəмм-мəнə'ə мəсəəджидəл-лаhи əй-йуз̃кəрō фииhəə-смуhу вəсə'əə фии хōрōōбиhəə, уулəə`икə мəə кəəнə лəhум əй-йəдхулююhəə ильлəə хōō`ифиин, лəhум фиид-дунйəə хызйуу-вəлəhум фииль-əəхырōти 'əз̃əəбун 'əз̃ыым
Allah məscidlərində Onun adının çəkilməsinə mane olan və onların viran edilməsi (istiqaməti)ndə çalışandan daha zalım kim ola bilər? Onlar ora ancaq (insanların və ya Allahın) qorxu(su) ilə daxil olmalıdırlar və buna layiqdirlər. Onlar üçün (bu) dünyada xarlıq, axirətdə isə böyük bir əzab vardır. -
2:115
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌвəлильлəhиль-мəшриќу вəəльмəґриб, фə`əйнəмəə тувəллюю фəc̃əммə вəджhул-лаh, иннəл-лаhə вəəси'ун 'əлиим
Şərq və qərb (yer kürəsi, eləcə də şərq və qərbi olan bütün planetlər) Allaha məxsusdur. Odur ki, (bütün dua və ibadətlərdə) hansı tərəfə üz tutsanız Allahın üzü (səmti) oradır. Şübhəsiz, Allah (vücud, qüdrət və rəhmət baxımından) geniş və biləndir. -
2:116
وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۖ بَل لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَвəќōōлюю-ттəхōз̃əл-лаhу вəлəдə, субhəəнəh, бəль-лəhу мəə фиис-сəмəəвəəти вəəль`əрд, куллюль-лəhу ќōōнитуун
Və (kitab əhli) dedi: «Allah (Özü üçün) övlad götürmüşdür!» O (bütün bunlardan) pakdır! Əksinə, göylərdə və yerdə olanların hamısı Onun həqiqi mülküdür (çünki onların yaradılışı, qorunması, idarə olunması və yox edilməsi Onun əlindədir). Hamı Onun qarşısında təslimdir. (Belə olan halda, mülkiyyət necə övlad ola bilər və mülkiyyət sahibinin ona nə ehtiyacı var?) -
2:117
بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُбəдии'ус-сəмəəвəəти вəəль`əрд, вə`из̃əə ќōдōō əмрōн фə`иннəмəə йəќуулю лəhу куŋŋ-фəйəкуун
(O,) göyləri və yeri yoxdan (layihə və plansız) yaradandır. Bir şeyin vücuda gəlməsi əmrini verəndə, ona yalnız «ol!» deyər, (həmin şey də) dərhal olar. (Bir şeyi istədiyi zaman həmin şey dərhal vücuda gələr.) -
2:118
وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَвəќōōлəль-лəз̃иинə лəə йə'лəмуунə лəулəə йукəллимунəл-лаhу əу тə`тиинəə əəйəh, кəз̃əəликə ќōōлəль-лəз̃иинə миŋŋ-ќōблиhим-миc̃лə ќōулиhим тəшəəбəhəт ќулююбуhум, ќōд бэййəннəəль-əəйəəти лиќōумий-йууќинуун
(Müşrik və kafirlərdən olan) nadanlar dedilər: «Allah bizimlə nə üçün danışmır və ya bizə (sənin peyğəmbərliyinə dəlalət edən) bir möcüzə gəlmir?!» Onlardan qabaqkılar da buna bənzər sözlər dedilər. Onların qəlbləri (nadanlıq və inadkarlıqda) bir-birinə bənzəyir. Şübhəsiz, Biz (tovhid və Öz dinimiz barəsindəki) aydın dəlilləri inam əhli üçün bəyan etmişik. -
2:119
إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِيمِиннəə əрсəльнəəкə би-ль-həќќи бəшиирōу-вəнəз̃иирō, вəлəə тус`əлю 'əн əсhəəбиль-джəhиим
Şübhəsiz, Biz səni haqq və doğru olaraq müjdə verən və qorxudan kimi göndərdik və sən (risaləti çatdırdıqdan və dəlil gətirərək bəhanəyə yer qoymadıqdan sonra) Cəhənnəm əhli üçün (onların vəziyyətləri barəsində) qətiyyən məsuliyyət daşımırsan. -
2:120
وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍвəлəŋŋ-тəрдōō 'əŋŋкəль-йəhууду вəлəəн-нəсōōрōō həттəə тəттəби'ə мильлəтəhум, ќуль иннə hудəл-лаhи hувəль-hудəə, вəлə`ини-ттəбə'тə əhвəə`əhумм-бə'дəль-лəз̃ии джəə`əкə минəль-'ильми мəə лəкə минəл-лаhи миу-вəлиййиу-вəлəə нəсыыр
Sən yəhudi və xristianların dinlərinə tabe olmayınca, onlar heç vaxt səndən razı qalmayacaqlar. De: «Həqiqətən, (əsl) hidayət yalnız Allahın hidayətdir». Əgər sənə gələn elmdən sonra, onların nəfsi istəklərinə tabe olsan, Allah tərəfindən sənin üçün əsla bir başçı və yardımçı olmayacaqdır.
Достоинства этой суры
1. Айаши привёл, что Посланник Аллаха (С) сказал:
Мне даны длинные суры вместо Торы, средние — вместо Евангелия и краткие — вместо Псалмов. И мне даны ещё шестьдесят семь сур.
(«Тафсир» Айаши, том 1, С. 43).
2. Шейх Садук привёл, что Имам Садык (А) сказал:
Кто прочитает суры «Корова» и «Семейство Имрана» — эти две суры в Судный День будут над его головой, подобно облаку.
(«Савабу ль-амаль», С. 132).
3. Айаши привёл, что Посланник Аллаха (С) сказал:
Кто прочитает четыре первых аята суры «Корова», затем аят Курси и два аята после него, а потом три последних аята суры «Корова» — не увидит в себе самом, своей семье и имуществе того, что будет ему неприятно, и шайтан не приблизится к нему, и он не забудет Коран.
(«Тафсир» Айаши, том 1, С. 43).