-
Maytham Al Tammar
-
2:121
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَـٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَəльлəз̃иинə əəтəйнəəhумуль-китəəбə йəтлююнəhу həќќō тилəəвəтиhи уулəə`икə йу`минуунə биh, вəмəй-йəкфур биhи фə`уулəə`икə hумуль-хōōсируун
Ona (Qurana, ya Peyğəmbərə) iman gətirənlər (yəhudi və xristianlar kimi səma) kitab(ı) verdiyimiz və onu layiqincə (təhrif etmədən, düşünüb əməl etməklə) tilavət edən kəslərdir. Ziyana uğrayanlar isə onu inkar edənlərdir. -
2:122
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَйəə бəнии исрōō`иилə-з̃куруу ни'мəтийəль-лəтии əн'əмту 'əлэйкум вə`əннии фəддōльтукум 'əлəəль-'əəлəмиин
Ey İsrail övladları, sizə verdiyim nemətimi və sizi (öz zamanınızda) bütün aləmdəkilərdən üstün etməyimi xatırlayın. -
2:123
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَвəəттəќуу йəумəль-лəə тəджзии нəфсун 'əн-нəфсин шэй`əу-вəлəə йуќбəлю минhəə 'əдлюу-вəлəə тəŋŋфə'уhəə шəфəə'əтуу-вəлəə hум йуŋŋсōруун
Və heç kəsin bir başqasının əzabını dəf edə bilməyəcəyi, (əzabın yerinə) ondan bir əvəzin qəbul olunmayacağı, şəfaətin ona heç bir fayda verməyəcəyi və onlara heç bir köməyin də göstərilməyəcəyi gündən çəkinin. -
2:124
۞ وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَвə`из̃и-бтəлəə ибрōōhиимə рōббуhу бикəлимəəтин фə`əтəммəhунн, ќōōлə иннии джəə'илюкə лин-нəəси имəəмə, ќōōлə вəмиŋŋ-з̃урриййəтий, ќōōлə лəə йəнəəлю 'əhдииз̃-з̃ōōлимиин
Və (yadına sal) o zaman(ı) ki, Rəbbi İbrahimi bəzi işlərlə imtahana çəkdi. Beləliklə, o (İbrahim), hər şeyi kamil surətdə yerinə yetirdi. Rəbbi dedi: «Həqiqətən, Mən səni insanlara imam və rəhbər təyin etdim». (İbrahim) dedi: «Övladlarımdan necə?» Dedi: «Mənim əhd-peymanım zalımlara nəsib olmaz». -
2:125
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِвə`из̃ джə'əльнəəль-бэйтə мəc̃əəбəтəл-лин-нəəси вə`əмнəу-вəəттəхыз̃уу мимм-мəќōōми ибрōōhиимə мусōльлəн, вə'əhиднəə илəə ибрōōhиимə вə`исмəə'иилə əŋŋ-тōhhирōō бэйтийə лит-тōō`ифиинə вəəль'əəкифиинə вəр-руккə'ис-суджууд
Və (yadınıza salın) o zaman(ı) ki, Biz bu Evi (əzəmətli Kəbəni) insanların dönüş yeri və əmin-amanlıq məkanı etdik və (dedik): «İbrahim məqamından (onun arxasından, ya sağ və ya sol tərəfindən) namaz üçün bir yer seçin. Və İbrahim ilə İsmailə tapşırdıq ki, Mənim evimi təvaf edənlər, yaxınlıqda olanlar (yaxud ibadətə çəkilənlər), rüku və səcdə edənlər üçün pak-pakizə edin. -
2:126
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُвə`из̃ ќōōлə ибрōōhииму рōбби-дж'əль həəз̃əə бəлəдəн əəминəу-вəəрзуќ əhлəhу минəc̃-c̃əмəрōōти мəн əəмəнə минhумм-биль-лəhи вəəльйəумиль-əəхыр, ќōōлə вəмəŋŋ-кəфəрō фə`умəтти'уhу ќōлиилəн c̃уммə əдтōрруhу илəə 'əз̃əəбин-нəəр, вəби`сəль-мəсыыр
Və (xatırlayın) o zaman(ı) ki, İbrahim dedi: «Ey Rəbbim, buranı (bu diyarı) təhlükəsiz və əmin-amanlığı olan bir şəhər et və onun əhalisinə – Allaha və axirət gününə iman gətirənlərə – hər növ meyvə və məhsullardan ruzi ver». Buyurdu: «(Elə də edəcəyəm) və kim kafir olsa, onu bir az bəhrələndirəcək, sonra isə odun əzabına düçar edəcəyəm və ora pis bir qayıdış yeridir!» -
2:127
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُвə`из̃ йəрфə'у ибрōōhиимуль-ќōвəə'идə минəль-бэйти вə`исмəə'иилю рōббəнəə тəќōббəль миннəə, иннəкə əŋŋтəс-сəмии'уль-'əлиим
Və (yada salın) o zaman(ı) ki, İbrahim və İsmail evin (Kəbənin) təməlini ucaldırdılar (və deyirdilər): «Ey Rəbbimiz, (bu əməli) bizdən qəbul et ki, həqiqətən, eşidən və bilən Sənsən!» -
2:128
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُрōббəнəə вəəдж'əльнəə муслимəйни лəкə вəмиŋŋ-з̃урриййəтинəə уммəтəмм-муслимəтəль-лəкə вə`əринəə мəнəəсикəнəə вəтуб 'əлэйнəə, иннəкə əŋŋтəт-тəувəəбур-рōhиим
«Ey Rəbbimiz, bizi Özünə (əmrlərinə) təslim et, övladlarımızdan da Sənə təslim olan ümmət (yarat), bizim (Həcc, qurban kəsmək və qurbanlıq yerləri kimi) ibadət əməllərimizi bizə göstər və bizə nəzər sal ki, həqiqətən, çox mehriban, tövbələri qəbul edən və rəhmli Sənsən!» -
2:129
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُрōббəнəə вəəб'əc̃ фииhим рōсуулəмм-минhум йəтлюю 'əлэйhим əəйəəтикə вəйу'əллимуhумуль-китəəбə вəəльhикмəтə вəйузəккииhим, иннəкə əŋŋтəль-'əзиизуль-həкиим
«Ey Rəbbimiz, onların arasına özlərindən Sənin ayələrini onlara oxuyan, kitab və hikmət (şəriət elmləri və əqli biliklər) öyrədən və onları paklaşdıran bir peyğəmbər seçib göndər. Çünki, yenilməz qüdrət və hikmət sahibi Sənsən!» -
2:130
وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَвəмəй-йəрґōбу 'əмм-мильлəти ибрōōhиимə ильлəə мəŋŋ-сəфиhə нəфсəh, вəлəќōди-стōфəйнəəhу фиид-дунйəə, вə`иннəhу фииль-əəхырōти лəминəс-сōōлиhиин
İbrahimin dinindən öz qədir-qiymətini bilməyən və özünü nadanlığa vurandan başqa kim üz döndərər?! Şübhəsiz, Biz onu bu dünyada (peyğəmbərlik, imamlıq və hikmət üçün) seçdik və o, axirətdə (də) mütləq saleh (bəndə)lərdən olacaqdır. -
2:131
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَиз̃ ќōōлə лəhу рōббуhу əслим, ќōōлə əслəмту лирōббиль-'əəлəмиин
O zaman Rəbbi (tovhid dəlillərini göstərdikdən sonra, ilham yolu ilə) ona «təslim ol!» buyuranda o, «aləmlərin Rəbbinə təslim oldum» dedi. Həmçinin (peyğəmbər kimi seçilərək göndərildikdən sonra, vəhy yolu ilə) ona «əmrə təslim ol!» buyuranda o, «Allahın əmrlərinə təslim oldum» dedi. -
2:132
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَвəвəссōō биhəə ибрōōhииму бəнииhи вəйə'ќуубу йəə бəниййə иннəл-лаhə-стōфəə лəкумуд-диинə фəлəə тəмуутуннə ильлəə вə`əŋŋтум-муслимуун
İbrahim və Yəqub oğlanlarına öz dinlərini tövsiyə etdilər (və hər biri öz vəsiyyətində dedi) ki: «Ey mənim oğlanlarım, şübhəsiz, Allah bu dini sizin üçün seçib. Buna görə də (çalışın) dünyadan mütləq yalnız müsəlman olaraq gedin!» -
2:133
أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَـٰهَكَ وَإِلَـٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَـٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَəм куŋŋтум шуhəдəə`ə из̃ həдōрō йə'ќуубəль-мəуту из̃ ќōōлə либəнииhи мəə тə'будуунə мимм-бə'дии ќōōлюю нə'буду илəəhəкə вə`илəəhə əəбəə`икə ибрōōhиимə вə`исмəə'иилə вə`исhəəќō илəəhəу-вəəhидəу-вəнəhну лəhу муслимуун
(Siz ki, «Yəqub öz oğlanlarına yəhudiliyi tövsiyə etdi» deyirsiniz,) məgər Yəqubun ölümü çatan zaman onun yanında və şahid idiniz? (Halbuki, Yəqub) öz oğlanlarına: «Məndən sonra nəyə ibadət edəcəksiniz?» – deyəndə, (İbrahimin hənif dinini tapşırmışdı və oğlanları da onun cavabında) «sənin və ataların İbrahimin, İsmailin və İshaqın Allahı olan tək Allaha ibadət edəcəyik və biz Ona (Onun əmrlərinə) təslim olanlarıq» demişdilər. -
2:134
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَтилькə уммəтун ќōд хōлəт, лəhəə мəə кəсəбəт вəлəкум-мəə кəсəбтум, вəлəə тус`əлююнə 'əммəə кəəнуу йə'мəлююн
Onlar bir ümmət idilər ki, keçib-getdilər. Onların əldə etdikləri özlərinə, siz (kitab əhlin)in əldə etdiyiniz isə sizə aiddir və siz əsla onların etdikləri əməllər barəsində sorğu-sual edilməyəcəksiniz. -
2:135
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَвəќōōлюю куунуу hуудəн əу нəсōōрōō тəhтəдуу, ќуль бəль мильлəтə ибрōōhиимə həниифə, вəмəə кəəнə минəль-мушрикиин
Və (kitab əhli insanlara) dedilər: «Yəhudi yaxud xaçpərəst olun ki, doğru yolu tapasınız». De: «Əksinə, haqq (yol)a yönəlmiş İbrahimin dininə (tabe olacağıq) və o, əsla müşriklərdən olmayıb». -
2:136
قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَќуулюю əəмəннəə биль-лəhи вəмəə уŋŋзилə илəйнəə вəмəə уŋŋзилə илəə ибрōōhиимə вə`исмəə'иилə вə`исhəəќō вəйə'ќуубə вəəль`əсбəəты вəмəə уутийə муусəə вə'иисəə вəмəə уутийəн-нəбиййуунə мир-рōббиhим лəə нуфəрриќу бэйнə əhəдимм-минhум вəнəhну лəhу муслимуун
(Ey möminlər) deyin: «Biz Allaha və bizə nazil olana, İbrahim, İsmail, İshaq, Yəqub və Əsbata (Yəqubun nəvələrinə) nazil olana, Musa və İsaya, eləcə də peyğəmbərlərə Rəbbi tərəfindən verilənlərə iman gətirdik. Onların arasında (haqq olmaları və Allah tərəfindən seçilib göndərilmələri baxımından) heç bir fərq qoymuruq və biz Onun müqabilində təslim olanlarıq». -
2:137
فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُфə`ин əəмəнуу бимиc̃ли мəə əəмəŋŋтумм-биhи фəќōди-hтəдəу, вə`иŋŋ-тəвəльлəу фə`иннəмəə hум фии шиќōōќ, фəсəйəкфиикəhумул-лаh, вəhувəс-сəмии'уль-'əлиим
Beləliklə, əgər onlar da sizin iman gətirdiklərinizə iman gətirsələr, şübhəsiz, doğru yolu tapıblar. Əgər üz döndərsələr, həqiqətən, müxalifət və düşmənçilik məqamındadırlar. Buna görə də, Allah tezliklə onların şərrini səndən dəf edəcəkdir və Odur eşidən və bilən! -
2:139
قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَќуль əтуhəəджджуунəнəə фиил-лаhи вəhувə рōббунəə вəрōббукум вəлəнəə ə'мəəлюнəə вəлəкум ə'мəəлюкум вəнəhну лəhу мухлисуун
De: «Bizimlə Allah(ın işi) barəsində höcətləşirsiniz (ki, peyğəmbəri nə üçün ərəblərdən seçdi)? Halbuki O, (həm) bizim Rəbbimiz və (həm də) sizin Rəbbinizdir və bizim əməllərimiz bizə, sizin əməlləriniz isə sizə aiddir və biz Ona sadiqik» (və Peyğəmbərin seçilməsinin səbəbi həmin əməl və sədaqətdir). -
2:140
أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَəм тəќуулююнə иннə ибрōōhиимə вə`исмəə'иилə вə`исhəəќō вəйə'ќуубə вəəль`əсбəəтō кəəнуу hуудəн əу нəсōōрōō, ќуль ə`əŋŋтум ə'лəму əмиль-лəh, вəмəн əз̃лəму миммəŋŋ-кəтəмə шəhəəдəтəн 'иŋŋдəhу минəл-лаh, вəмəл-лаhу биґōōфилин 'əммəə тə'мəлююн
Deyirsiniz ki, İbrahim, İsmail, İshaq, Yəqub və (Yəqubun nəvələri olan) Əsbat yəhudi, ya da xaçpərəst olublar? De: «Siz daha çox bilirsiniz, yoxsa Allah (ki, onların yəhudilik və xaçpərəstlikdən uzaq olduqlarına şəhadət vermişdir və siz bunu bilir və gizlədirsiniz)?» Allah tərəfindən yanında olan (hər hansı) bir şəhadəti gizlədəndən daha zalım kim ola bilər?! Allah etdiyiniz əməllərdən əsla qafil deyildir.
Достоинства этой суры
1. Айаши привёл, что Посланник Аллаха (С) сказал:
Мне даны длинные суры вместо Торы, средние — вместо Евангелия и краткие — вместо Псалмов. И мне даны ещё шестьдесят семь сур.
(«Тафсир» Айаши, том 1, С. 43).
2. Шейх Садук привёл, что Имам Садык (А) сказал:
Кто прочитает суры «Корова» и «Семейство Имрана» — эти две суры в Судный День будут над его головой, подобно облаку.
(«Савабу ль-амаль», С. 132).
3. Айаши привёл, что Посланник Аллаха (С) сказал:
Кто прочитает четыре первых аята суры «Корова», затем аят Курси и два аята после него, а потом три последних аята суры «Корова» — не увидит в себе самом, своей семье и имуществе того, что будет ему неприятно, и шайтан не приблизится к нему, и он не забудет Коран.
(«Тафсир» Айаши, том 1, С. 43).